Tre parimet ose shtyllat kryesore të Psikoterapisë Pozitive janë:
Parimi i Shpresës
1. Parimi i Shpresës
nënkupton që terapisti dëshiron të ndihmojë pacientët e tyre për të kuptuar dhe parë kuptimin dhe qëllimin e çrregullimit ose konfliktit të tyre. Prandaj, çrregullimi do të riinterpretohet në një mënyrë “pozitive” (interpretime pozitive):
Disa shembuj:
Çrregullimi i gjumit është aftësia për të qenë vigjilentë dhe për të kaluar me pak gjumë
Depresioni është aftësia për të reaguar me emocionalitetin më të thellë ndaj konflikteve
Skizofrenia është aftësia për të jetuar në dy botë në të njëjtën kohë ose për të jetuar në një botë fantazi
Anoreksia nervore është aftësia për t’u marrë vesh me pak vakte dhe për t’u identifikuar me urinë e botës
Nëpërmjet këtij këndvështrimi pozitiv bëhet i mundur ndryshimi i këndvështrimit, jo vetëm për pacientin, por edhe për mjedisin e tij. Prandaj, sëmundjet kanë një funksion simbolik, i cili duhet të njihet si nga terapisti ashtu edhe nga pacienti. Pacienti mëson se simptomat dhe ankesat e sëmundjes janë sinjale për të sjellë katër cilësitë e tij të jetës në një ekuilibër të ri.
2. Parimi i Bilancit
Pavarësisht dallimeve sociale dhe kulturore dhe veçantisë së çdo qenieje njerëzore, mund të vërehet se gjatë menaxhimit të problemeve të tyre të gjithë njerëzit u referohen formave tipike të përballimit. Thomas Kornbichler shpjegon: “Nossrat Peseschkian formuloi me Modelin Balanc të Psikoterapisë Pozitive (një qasje inovative bashkëkohore ndaj psikoterapisë dinamike) një model të gjallë të përballimit të konflikteve në kultura të ndryshme.”
Sipas modelit të bilancit, katër fushat e jetës janë:
trupi/shëndeti – psikosomatik
arritje/punë – faktorë stresi
kontakti/marrëdhëniet – depresioni
e ardhmja/qëllimi/kuptimi i jetës – frika dhe fobia
Megjithëse këto katër vargje janë të natyrshme për të gjithë njerëzit, në hemisferën perëndimore theksi vihet më shpesh në fushat e trupit/shqisave dhe profesionit/arritjes në kontrast me hemisferën lindore ku zonat janë kontakti, fantazia dhe e ardhmja (aspekti ndërkulturor e psikoterapisë pozitive). Mungesa e kontaktit dhe e imagjinatës janë disa nga shkaqet e shumë sëmundjeve psikosomatike. Secili zhvillon preferencat e tij/saj se si të përballen me konfliktet që ndodhin.
3. Parimi i Konsultimit:
Pesë faza të terapisë dhe vetë-ndihmës. Pesë fazat e psikoterapisë pozitive përfaqësojnë një koncept në të cilin terapia dhe vetë-ndihma janë të ndërlidhura ngushtë. Pacienti dhe familja po informohen së bashku për sëmundjen dhe zgjidhjen individuale të saj.
Hapi i parë: Vëzhgimi; distancimi (perceptimi: aftësia për të shprehur dëshirën dhe problemet)
Hapi i dytë: Marrja e inventarit (kapacitetet njohëse: ngjarjet në 5 deri në 10 vitet e fundit)
Hapi i tretë: Inkurajimi i situatës (vetëndihma dhe aktivizimi i burimeve të pacientit: aftësia për të përdorur sukseset e kaluara në zgjidhjen e konflikteve)
Hapi i katërt: Verbalizimi (kapacitetet komunikuese: aftësia për të shprehur konflikte dhe probleme të pazgjidhura në katër cilësitë e jetës)
Hapi i 5-të: Zgjerimi i qëllimeve (për të evokuar një orientim largpamës në jetë pasi të zgjidhen problemet, pacienti pyetet: “Çfarë do të dëshironit të bënit, kur nuk ka mbetur më problem për t’u zgjidhur? Cilat synime keni? keni për pesë vitet e ardhshme?”)
